Η επιστροφή του Zach Cregger με μια προσωπική ιστορία τρόμου
Το καλοκαίρι αποδεικνύεται εξαιρετικά παραγωγικό για τον κινηματογράφο τρόμου. Λίγες μέρες μετά την προβολή του «Substitution: Bring Her Back» των αδελφών Philippou και λίγο πριν την πρεμιέρα του «Together» του Michael Shanks, μια ακόμη δυναμική και ατμοσφαιρική ταινία κάνει την εμφάνισή της στις αίθουσες: «Εξαφανισμένα» (πρωτότυπος τίτλος: Weapons), η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του Zach Cregger. Αν και γνωστός αρχικά για το έργο του στην κωμωδία, ο Cregger επιβεβαιώνει με αυτό το θρίλερ ότι ο τρόμος είναι πλέον το κύριο εκφραστικό του μέσο.
Μια νέα προσέγγιση σε ένα παλιό μοτίβο
Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από μια σειρά ανεξήγητων εξαφανίσεων παιδιών σε μια μικρή αμερικανική πόλη. Αντλώντας έμπνευση από κλασικά έργα του είδους —από το «Shining» και το «Poltergeist» μέχρι το «Insidious» και τον «Εξορκιστή»— η ταινία καταφέρνει να ξεχωρίσει με την αμφίσημη και απροσδόκητη αφήγησή της. Ξεκινώντας με έναν σκοτεινό και δραματικό τόνο, καταλήγει με έναν υπόγειο, μαύρο χιούμορ που αιφνιδιάζει.
Η υπόθεση: Ένα ανεξήγητο ομαδικό φαινόμενο
Η Justine (ερμηνεύεται από την ανερχόμενη Julia Garner), μια δασκάλα που παλεύει με τον αλκοολισμό, βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας όταν ένα πρωί ξυπνά και διαπιστώνει ότι δεκαεπτά από τους δεκαοκτώ μαθητές της έχουν εξαφανιστεί. Μόνο ο μικρός Alex απομένει, παιδί-στόχος του εκφοβισμού. Οι κάμερες ασφαλείας καταγράφουν τα παιδιά να φεύγουν από τα σπίτια τους τα ξημερώματα, με τα χέρια απλωμένα, τρέχοντας προς τα δάση που περιβάλλουν την πόλη. Καμία εξήγηση, κανένα ίχνος. Η κοινότητα πανικοβάλλεται και η υποψία πέφτει στην ίδια τη δασκάλα.
Οι φόβοι της Αμερικής μέσα από ένα εφιαλτικό παραμύθι
Η ταινία, με τον τίτλο «Weapons» στο πρωτότυπο, αποτελεί μια σκοτεινή αλληγορία για τις μαζικές επιθέσεις σε σχολεία. Οι άδειες αίθουσες, οι ομαδικές συνεδρίες ψυχολογικής υποστήριξης που καταλήγουν σε ξεσπάσματα και οι σκηνές σύγκρουσης μεταξύ γειτόνων μεταφέρουν το σοκ και την αδυναμία που συνοδεύουν παρόμοιες τραγωδίες. Η ταινία αποφεύγει την κυριολεξία, επιλέγοντας έναν υπαινικτικό και εσωτερικό τόνο για να εξερευνήσει τις συλλογικές πληγές.
Στα όρια του πραγματικού και του ονείρου
Ο Cregger παίζει με τη λεπτή γραμμή μεταξύ ύπνου και εγρήγορσης, εντάσσοντας στοιχεία υπνοπαρείας, παραλυτικής αγωνίας και παραισθήσεων. Οι πρώτες σκηνές, ρεαλιστικές και λιτές, ενισχύουν την αίσθηση αποπροσανατολισμού και καλλιεργούν μια βαθιά παράνοια. Η πόλη βυθίζεται σε σύγχυση και θλίψη, ενώ οι αρχές αδυνατούν να προσφέρουν οποιαδήποτε εξήγηση.
Χιούμορ μέσα στην απόγνωση
Παρά το ζοφερό κλίμα, η ταινία βρίσκει στιγμές για μαύρο χιούμορ —μια στρατηγική ανακούφισης που δίνει βάθος στον τόνο της αφήγησης και προσφέρει ανάσες μέσα στην ένταση. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται προς το υπερφυσικό, δεν χάνει ποτέ τον ψυχολογικό της ρεαλισμό, κάνοντας τον θεατή να αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον τρόμο και τη συγκίνηση.
Μια ταινία που προκαλεί και προβληματίζει
Το «Εξαφανισμένα» δεν είναι μια απλή ταινία τρόμου. Είναι μια σκοτεινή εξερεύνηση της συλλογικής ευαλωτότητας, μια σάτιρα της αμερικανικής προαστιακής ζωής και μια ανατριχιαστική απεικόνιση της αδυναμίας μας μπροστά στο ανεξήγητο. Με έναν ευρηματικό συνδυασμό μυστηρίου, θρίλερ και κοινωνικού σχολίου, ο Zach Cregger προσφέρει ένα από τα πιο ιδιοσυγκρασιακά και τολμηρά έργα της χρονιάς.
